POTTERY OF NAXOS

Ο ΔΗΜΗΤΡΑΛΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΏ ...
Σε ένα μικρό χωριό της Νάξου, εκεί, στο Δαμαλά, ζούσε ο Δημητραλάς.

Κάθε πρωί ανηφόριζε τα στενά σοκάκια του χωριού και έφτανε στο εργαστήρι του. Σκυμμενoς επάνω στον τροχό κάθονταν ώρες ατέλειωτες και από τα γεμάτα πηλούς χέρια του ξεπηδούσαν κανάτια, κιούπια, βάζα και ποτήρια, καντηλέρια. Άλλα απλά, άλλα πολύπλοκα, μοναδικό ό,τι κι αν έφτιαχνε.

Ακούραστος έδινε ζωή στο χώμα, δημιουργούσε ομορφιά και ποίηση, δημιουργούσε τέχνη.
Σήμερα δεν υπάρχουν παρά μνήμες. Θύμησες από έναν άνθρωπο αφοσιωμένο στην οικογένειά του και στην τέχνη του, που έζησε και δούλεψε στο χωριό που τον γέwησε, μα που το έργο του έφτασε στις άκρες του κόσμου.

Έφτασε και στα δικά μας τα σπίτια, όπου κοσμεί τις γωνιές τους κουβαλώντας κάτι από το νησί και κατι από την ψυχή του.
Ο Δημητραλάς, παρόλο που έμεινε απλός μέχρι το τέλος της ζωής του, κατάφερε να γράψει τη δική του σελίδα στην ιστορία του τόπου. Η συνεισφορά του μεγάλη. Η καρδιά του μεγαλύτερη. Υπήρξε ένα πολύτιμο κομμάτι της ελληνικής λαικης παράδοσης, η οποία έχει βρει άξιο συνεχιστή στο πρόσωπο του γιου του Μανωλη.

Θα δίνει το παρόν μέσα από τα πήλινα δημιουργήματα που γεννησαν τα χέρια του και θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και θαυμασμό.
Ευαγγελία Δέτση.-